Zielona Góra od kuchni. Restauracje przedwojennego miasta

Grzegorz Biszczanik zbadał i opisał 29 zielonogórskich restauracji, 7 kawiarni i cukierni, 11 hoteli, 8 gospód i oberż, 8 zajazdów oraz 6 pijalni, śniadalni i winiarni. Autor uwzględnił historię ich powstawania, przekształcanie się, lata funkcjonowania i pojawiające się trudności w konkurowaniu na rynku. Szczególne zainteresowanie czytelników wzbudzi kilkanaście przedstawionych przepisów na dania przygotowywane w zielonogórskich domach i lokalach gastronomicznych, m.in. karp i szczupak na niebiesko, zupa na brązowym piwie, chłodnik piwny, Śląskie Królestwo Niebieskie oraz Napój Majowy.

Wykonana praca ma autorski i pionierski charakter. Jak dotąd nikt nie zajmował się tym pro-blemem w tak szeroki sposób. Stanowi to autorski wkład Grzegorza Biszczanika do badań nad dziejami Zielonej Góry.

– prof. Czesław Osękowski, recenzja naukowa (fragment)

O Autorze:

Grzegorz Biszczanik – rodowity zielonogórzanin, doktor nauk humanistycznych. Historyk, regionalista, znawca dziejów Zielonej Góry. Członek Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Lubuskiego Towarzystwa Naukowego. Autor licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych z dziejów Zielonej Góry i Ziemi Lubuskiej. Laureat nagrody Rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza za Najlepszą Książkę Popularnonaukową 2019, Nagrody Kul-turalnej Prezydenta Miasta Zielonej Góry 2020, Złotego Dukatu 2020 za wspieranie i promowanie życia kulturalnego regionu. Odznaczony medalem „Za zasługi dla Województwa Lubuskiego” oraz złotą odznaką „Za opiekę nad zabytkami”.

Książka w podwójnej wersji językowej, polskiej i angielskiej.

Projekt został zrealizowany przy pomocy finansowej Miasta Zielona Góra.

O czarownicy i potworze. Zielonogórskie procesy o czary

W 1699 roku postanowienie cesarskiej kancelarii odebrało zielonogórskiemu sądowi prawo wydawania wyroków śmierci w procesach o czary. Nim to się jednak stało, śmierć w płomieniach poniosło ponad dwadzieścia osób. Choć rozwiały się już popioły, pozostały pytania. Co wydarzyło się w XVII wieku w Zielonej Górze? Dlaczego Wiedeń musiał interweniować? I przede wszystkim – dlaczego u progu epoki nowożytnej pomysł spalenia drugiego człowieka żywcem zaczął znów wydawać się innym ludziom rozsądny?

Pierwsza część niniejszej publikacji szuka genezy polowań na czarownice, śledząc drogę kształtowania się wyobrażenia czarostwa w masowej wyobraźni, wzajemne oddziaływanie polityki i religii, kluczowe wydarzenia i dokumenty, akty prawne, papieskie bulle, traktaty demonologów i inkwizytorów. Ukazuje także mechanikę oraz charakterystyczne elementy postępowania sądowego przeciw herezji czarownic.

Część druga poświęcona jest procesom o czary, które miały miejsce w Zielonej Górze. 

Na ich przykładzie możemy zobaczyć jak omówione wcześniej zagadnienia i metody wyglądały zastosowane w praktyce. 

O Autorze: Igor Myszkiewicz (ur. 1974 r.); absolwent Instytutu Sztuki i Kultury Plastycznej w Zielonej Górze. Na co dzień kustosz i plastyk w zielonogórskim Muzeum Ziemi Lubuskiej. Od ćwierć wieku w szeregach Zielonogórskiego Klubu Fantastyki Ad Astra, nieco krócej w Stowarzyszeniu Forum Art. Pomysłodawca i ilustrator antologii opowiadań fantastycznych Fantazje Zielonogórskie; autor (Signum Temporis. Zielonogórskie pomniki i rzeźby plenerowe, Galeria Twórców Galera. XX lat rejsu, Krew Bachusa. Opowieści Zielonogórskie, Ilustrowana Kronika Zielonej Góry), a czasem współautor (Monografia Okręgu Zielonogórskiego ZPAP, Nie wszystek umrę, Kronika Zielonogórskiego Rocka) publikacji o lubuskim środowisku kulturalnym i dziejach Winnego Grodu. Ilustrator książek i gier fabularnych, twórca komiksów, m.in. krzepiącej internetowej serii Kryzys Wieku, Zdeptaka (2009-2016), Paprochów Historii. Zielonogórskich podróży w czasie, W SEPII. 

Publikacja, w ramach konkursu Lubuskie Wawrzyny 2023, została wyróżniona za walory edytorskie.

Książka w podwójnej wersji językowej, polskiej i angielskiej.

Projekt został zrealizowany przy pomocy finansowej Miasta Zielona Góra.

Historia Zielonogórskich Zakładów Graficznych jubileuszami pisana 1945-1995

W tej monografii chcielibyśmy zapoznać Cię Czytelniku z wydarzeniami rozpoczynającymi najpierw pionierskie organizacyjne działania, przybyłych do Zielonej Góry drukarzy, później już regularną pracę, trudności i sukcesy. Znajdziesz tu dużo przekazów ustnych w wywiadach, życiorysy pionierów, a także kierownictwa i szeregowych pracowników Drukarni. Przedstawimy pracowników, ich działalność zawodową, społeczną, kulturalną i wydarzenia, które przez 50 lat miały miejsce w Zielonogórskich Zakładach Graficznych. Chcąc skupić się przede wszystkim na załodze Drukarni, będziemy ich wspominać z okazji kolejnych jubileuszy pracy zawodowej jak i okrągłych rocznic działalności Przedsiębiorstwa. O innych nie zapominamy, bo wspominać będziemy ich w wywiadach prowadzonych przez Lucjana Fokszana czy w życiorysach. Poezja Stefanii Łąpińskiej będzie nam często towarzyszyć w tej monografii, a także teksty chętnie śpiewanej „Dygu-dany" ...z naczelnym tych tekstów, Franciszkiem Nasarzewskim. Poszukajmy siebie w tych strofach - to skarbnica wiedzy...

Janusz Ciechanowski (z przedmowy) 

Projekt został zrealizowany przy pomocy finansowej Miasta Zielona Góra

One szły do maja. Historia najdłuższego Marszu Śmierci II wojny światowej

Niniejsza publikacja jest próbą uporządkowania informacji dotyczących żeńskiego obozu pracy przymusowej, przekształconego w 1944 roku w filię obozu koncentracyjnego Gross-Rosen, FAL Grünberg I (Frauen-Arbeitslager Grünberg), a także opisania jego ewakuacji podczas najdłuższego w historii II wojny światowej Marszu Śmierci. Dwie trasy więźniarek z Grünbergu zimą 1945 roku przerodziły się w marsze poniżenia, cierpienia, głodu i śmierci, ponad 500 i 800 przebytych kilometrów. Pieszo, w śniegu, często bez butów. Około 2.600 kobiet wyruszyło w drogę 29 stycznia. Do 6 maja dotarło ich niespełna 300.

O Autorce:

Aleksandra Mrówka Łobodzińska – rodowita zielonogórzanka, która zdążyła się z miastem pokłócić, przeprosić i powrócić na stałe. Prezes Stowarzyszenia Forum Art, filmowiec i nauczycielka, współautorka publikacji o zielonogórskich środowiskach twórczych. Jest przekonana o tym, że historie regionu nie mają końca i nie da rady ich wszystkich opisać, ale to wcale nie znaczy, że nie będzie próbować.

Książka w dwóch wersjach językowych: polsko-angielskiej i polsko-niemieckiej.

Wydawcą publikacji jest Stowarzyszenie Forum Art.

Projekt został zrealizowany przy pomocy finansowej Miasta Zielona Góra.

Albert Severin. Pierwszy architekt Grünbergu

Przygotowując się do napisania niniejszej książki nie przewidzieliśmy, jak wiele pułapek na nas czeka i jak enigmatyczną postacią okaże się Albert Severin, pierwszy architekt miejski Grünbergu. Byliśmy przekonani, że znalezienie informacji o osobie, która przez ponad trzy dekady sprawowała wysoki urząd w mieście, cieszącej się społeczną estymą, mającej tak ogromny wpływ na to, jak miasto wyglądało (i jak wygląda do dziś), będzie przypominało klasyczną kwerendę, a mniej prowadzenie śledztwa historycznego. Zgłębiliśmy zatem historię miasteczek Prus Wschodnich i Zachodnich, nauczyliśmy się pracy w czterech językach jednocześnie i dosłownie zajrzeliśmy pod niejeden kamień. 

Aleksandra Mrówka Łobodzińska

Robert Dziuba

O Autorach:

Aleksandra Mrówka Łobodzińska – rodowita zielonogórzanka, która zdążyła się z miastem pokłócić, przeprosić i powrócić na stałe. Prezes Stowarzyszenia Forum Art, filmowiec i nauczycielka, współautorka publikacji o zielonogórskich środowiskach twórczych. Jest przekonana o tym, że historie regionu nie mają końca i nie da rady ich wszystkich opisać, ale to wcale nie znaczy, że nie będzie próbować.

Robert Dziuba – w szeregach Forum Art od samego początku. Szara eminencja projektów stowarzyszenia. Człowiek-pomysł. Montuje i klei rzeczy, tłumaczy i składa. W konwersacjach najbardziej lubi milczenie. Książka o Albercie Severinie stanowi jego debiut literacki. 

Wydawcą publikacji jest Stowarzyszenie Forum Art.

Projekt został zrealizowany przy pomocy finansowej Miasta Zielona Góra.

Nastroje

Anna Gapińska-Myszkiewicz była przede wszystkim malarką, bardzo zdolną, docenianą i nagradzaną. Zaczynała od abstrakcji od której stopniowo odchodziła, dosyć szybko wypracowała własny rozpoznawalny styl, w którym przenikały się postaci i pejzaże, czasem dźwięczała nuta niesamowitości. Perfekcyjny warsztat, wielkie wyczucie koloru, malarstwo emocji i nastroju.  Przewijały się tam czasem postacie bliskich, choć nie były to nigdy dosłowne portrety, raczej inspiracje, impresje. Przez pewien okres, pokrywający się czasowo z pierwszymi latami mojej obecności na tym świecie, motywem dominującym w Jej twórczości stały się dzieci (w cyklach „Mikroświat” i „Autonomie”). W latach 80. Artystka rozpoczęła pracę nad trzecim cyklem, „Nastroje”, bardziej mrocznym i symbolicznym od poprzednich dzieł zapisem emocji i wrażeń; ten cykl nie ma wyraźnych granic ani końca, może należeć do niego wiele płócien z niemal czterech dekad malowania... Jej sztuka i życie były ściśle powiązane, jedno odbijało się w drugim. Odnajduję na obrazach fragmenty własnych wspomnień, ślady naszych wycieczek, fragmenty ogrodu, błysk okularów ojca, moje zabawki, zaprzyjaźnionego psa Hamleta, ptasią czaszkę, którą znaleźliśmy w trawie...

Anna Gapińska-Myszkiewicz pamiętana jest przede wszystkim jako malarka, jednak w ostatnim okresie życia dokonała twórczej wolty, zamieniając pędzel i farby na papier i pigment tuszowy. W pierwszej i drugiej dekadzie XXI wieku powstały prace, gdzie subtelną grę kolorów zastępuje wibracja czystych czarnych linii. Publikacja obok przeglądu twórczości malarskiej zawiera wszystkie te prace.

Igor Myszkiewicz

ze wstępu

Wydawcą publikacji jest Stowarzyszenie Forum Art.

Projekt został zrealizowany przy pomocy finansowej Miasta Zielona Góra.

Ilustrowana Kronika Zielonej Góry

Jeszcze kilkanaście lat temu, w codziennym potocznym myśleniu, Zielona Góra jawiła się nam jako miasto od zawsze spokojne, nawet prowincjonalne, omijane przez zawirowania wielkiej historii, w którym właściwie niewiele się wydarzyło. Dziś, dzięki kolejnym publikacjom wiemy, że to nie do końca prawda, działo się tu całkiem sporo. A momentami działo się jak jasna cholera.

Niniejszą kronikę pisałem i rysowałem w pierwszym roku zarazy, w czasach zamętu i niepokoju, nie pierwszych w historii Winnego Grodu i pewnie nie ostatnich. Odnotowałem w niej wydarzenia wielkie i drobne, mroczne, tragiczne, zabawne, groteskowe; skupiłem się na pewnych wątkach, by śledzić je przez stulecia, jeszcze inne umieściłem, bo po prostu je lubię. Dzieje i klimat Zielonej Góry tworzą trunek o niepowtarzalnym smaku. Przesącza się on powoli także do kultury popularnej, inspiruje „Fantazje Zielonogórskie”, powieści historyczne, kryminały i komiksy. Czytając kalendarium naszego miasta nagle odnajdujemy fragmenty narracji większych, opowieści rozciągniętych na dekady, bywa, że i stulecia. Pewne tematy wracają, w różnych epokach i dekoracjach, mechanizmy władzy, wiary i opresji, błyski ludzkiego geniuszu i obłędu, ponury rytm pożarów, wojen i epidemii, odciskają się w dziejach Grodu Bachusa także kluczowe momenty historii Europy, przemiany religijne i polityczne, zmiany linii granic, barw sztandarów czy politycznych doktryn. Zielonogórskie opowieści wciąż dopiero poznajemy, odczytujemy z gąszczu kronikarskich zapisków, prasowych notatek, zdjęć i pamiętników, zanurzamy ręce głęboko w pełne zeschłych gron, popiołów i kości pokłady, narastające wokół nas nieustannie, rok po roku, warstwa po warstwie, strona po stronie.

O Autorze:

Igor Myszkiewicz (ur. 1974 r.); absolwent Instytutu Sztuki i Kultury Plastycznej w Zielonej Górze. Na co dzień kustosz i plastyk w zielonogórskim Muzeum Ziemi Lubuskiej. Od ponad dwóch dekad w szeregach Zielonogórskiego Klubu Fantastyki Ad Astra, nieco krócej w Stowarzyszeniu Forum Art. Pomysłodawca i ilustrator antologii opowiadań fantastycznych „Fantazje Zielonogórskie”; autor („Signum Temporis. Zielonogórskie pomniki i rzeźby plenerowe”, „Galeria Twórców Galera. XX lat rejsu”, „Krew Bachusa. Opowieści Zielonogórskie”), a czasem współautor („Monografia Okręgu Zielonogórskiego ZPAP”, „Nie wszystek umrę”, „Kronika Zielonogórskiego Rocka”) publikacji o lubuskim środowisku kulturalnym i dziejach Zielonej Góry. Ilustrator książek i gier fabularnych, twórca komiksów, m.in. krzepiącej internetowej serii „Kryzys Wieku”, „Zdeptaka” (2009–2016), „Paprochów Historii. Zielonogórskich podróży w czasie”, „W SEPII”. Autor projektu sztandaru Zielonej Góry, ufundowanego w 2010 r.

Książka posiada tłumaczenie na język angielski.

Wydawcą publikacji jest Stowarzyszenie Forum Art.

Projekt został zrealizowany przy pomocy finansowej Miasta Zielona Góra.

Książka została nagrodzona w ramach Lubuskich Wawrzynów 2021 za walory edytorskie.